SW

Voor wie zich afvraagt wie of wat SW is, de afkorting staat voor Suid-Wes Arika, tegenwoordig heet het Namibië. Eugene kreeg de bijnaam SW omdat hij daarvandaan kwam, mijn bijnaam was Perd(paard) uit mij atletiek tijd "hy harloop soos 'n perd"

Toen SW mij vorige week kwam ophalen was ik zo ziek als een hond (voorzichtig zijn straks is mijn bijnaam hond)
SW was na 15 minuten alweer weg en dat was voor ons beide niet leuk, we hadden elkaar in 35 jaar niet gezien.

Maar toen Gina en ik maandag in Silverton aankwamen was de Princes vrij en heb ik SW gebeld. Hij sliep duidelijk nog "en was 'n bietjie deurmekaar" hij moest nog wat doen maar "hy het 'n plan gemaak"
We hebben de route naar zijn huis besproken en gelukkig kon Kevin helpen want SW was nog niet helemaal wakker. Dus in de Princes gesprongen op weg naar Johannesburg. SW woont in de Sibini estate en de route was goed voorgekookt, bij het "plakkers" dorp heb ik de ramen dicht gedaan en langzaam op het rode licht afgereden om niet stil te staan, advies van SW.

Bij de estate komen was niet moeilijk maar bij de beveilging liep ik vast. Het huisnummer bleek niet te kloppen en het kan aan mij liggen maar de bewaker keek me argwanend aan. Na wat heen en weer bellen ging het hek open waarna ik naar binnen kon.

We doken direct het verleden in, de leraren, schoolvrienden, lijfstraffen en nog veel meer. "Rob êk het vir SW groete gestuur en hy stuur groete terug, net dat jy weet, omtrent alles in sy huis is net Apple"
SW had plannen om naar het dichtbij gelegen Rhino and Lion park te gaan. Dus na een glas cola in zijn Bat mobile gesprongen en we waren weg. Onderweg ging zijn telefoon, het was Kevin om te horen of ik goed was aangekomen. Ja zegt SW "maar hij het 'n ompad deur Soweto gevat" zo'n een omweg is "not done" en het was niet waar. Maar SW werd direct gestraft, hij werd op dat moment door een agent aangehouden omdat hij aan het bellen was onder het rijden en hij werd tevens op zijn licentie gecontrolleerd. Ieder jaar hoort er een nieuwe licentie op de voorruit geplakt te worden en die zat er niet op. SW had wel een nieuwe licentie bij hem dus dat viel mee en met een lekkere babbel kwam hij er met een waarschuwing van af. Later Kevin nog even gebeld die SW feliciteerde dat zijn "negotiating skills" nog goed zijn.

Het is een mooie omgeving waar de park ligt. Glooiende heuvels en mooie vergezichten. We hebben eerst een wandeling bij de volwassen leeuwen gemaakt, best eng als je in een doorgang van ongeveer 2,5 meter loopt en twee mannetjes grommend op je afstormen en het gaas waar ze achter zitten net genoeg lijkt om een kip tegen te houden.

Daarna zijn we het park ingereden om eerst bij het restaurant te stoppen voor een broodje. Het was tegen 3 uur en SW had nog niet gegeten. We hebben bij de jonge leeuwtjes die je tegen betaling mag aaien gekeken, niet geaaid. Op een bepaald moment hebben we aan praatje met een van de rangers gemaakt. Een gepensioneerde man die in 1978 in Rhodesië woonden en in aanloop naar de onafhankelijkheid moest vertrekken. Hij vertelden dat er vaak ouders met terminaal zieke kinderen uit Europa naar het wildpark kwamen. Ze kunnen bij de jonge leeuwen en volwassen getrainde cheeta's en luipaarden, met namen de cheeta is zachtgeaard. Het valt hem op dat deze grote katten direct op de zieke kinderen af lopen en ze likken of kopjes geven.

We hebben lekker rondgekeken en gepraat voor je het weet is het tijd om op te stappen. Er zijn veel foto's gemaakt maar ik moet nog eerst de RAW bestanden van zijn professionele camera zien te conveteren. Onderweg naar huis heeft SW nog een taart gekocht want ik moest taart eten voor ik weg ging. Daarna bij een restaurant steak eten, beetje proppen maar het was allemaal lekker. SW heeft mijn en de ober met zijn inspector Clouseau imitaties vermaakt. Snel nog even ijs toe en met de Princes naar Silverton. Het is niet ver, zo'n 60 @ 70 km. De wegen zijn voor het grootste deel onverlicht, de strepen zijn slecht zichtbaar en de verlichting van de auto schijnt links de berm in, wat goed is want je rijdt links maar het ziet er vreemd uit.

Het is laat geworden, afslag gemist en met Kevin zitten praten. Voor mij niet erg maar Kevin komt al veel slaap te kort en moet er weer vroeg uit.

Dit dagboek hou ik voor eigen gebruik en een groepje in Nederland bij. Erik had een belangstellende mail gestuurd, ik heb hem ook aan de mail list toegevoegd. Nu een reactie van Bernie. Het is bijna de paard achter de wagen spannen maar collega's jullie zijn nu ook toegevoegd.

Janet, met mijn oor gaat het beter, baie dankie.

Mooi bly
Ben