SW na 35 jaar weer ontmoet

Het is vandaag dinsdag 9 maart, weer schijnt de zon en is het 28 tot 30 graden. Vandaag komt SW me halen en gaan we bij onze oude school langs om te kijken of we nog jaarboeken kunnen vinden. SW is bang dat ze hem daar houden, hij heeft nooit zijn schoolboeken ingeleverd. Hij had ook idee om naar Sterkfontein te gaan alwaar de gelijknamige groten zijn. Er wordt beweerd dat hier de "cradle of mankind" is. Vroeger gingen we hier ook heen en dan liep je met carbit lampen door de grotten. Rob, SW en ik hebben elkaar dus ontmoet.

Maar het liep allemaal anders, mij BPPD maakten me zo zeeziek dat ik wel 10 keer "soos 'n kat geblaas het"
SW en ik hebben misschien 15 minuten gepraat en ik hing in die tijd 5 keer in de pot. De pillen die ik nam kwamen er net zo hard weer uit. SW is maar weer weggegaan en we proberen een nieuwe afspraak te maken.
Na een paar uurtjes op bed ging het beter, de pillen blijven er in en helpen volgens mij een beetje.

Vorige week vertelden Gina dat ze een nieuwe Ricoh MP1600 hebben gekocht. Over de machine zijn ze erg tevreden maar hij zou ook als scanner moeten fungeren, begin januari is de service dienst er bij geweest en die kregen het niet geinstalleerd en dat is vandaag nog zo. Laat ik nou net de service director in SA kennen, ik heb hem gebeld en we hebben even gesproken, hij gaat de mannen in Pretoria toespreken om het op te lossen.
Leuk is dat hij graag een afspraak wil maken, komende donderdag heeft hij een diner met zijn service team en Kevin en ik zijn uitgenodigd. We hebben andere plannen dus even zien wat we kunnen regelen.

Vanavond inpakken en goed met de pillen werken want ik heb morgen een afspraak bij de S-A tak van de Rietveld's. Ik had Bertie gebeld en zijn vrouw Melinda nam op, Bertie lag in het ziekenhuis na een operatie maar hij zou 10 maart zeker thuis zijn. Zij wonen zo afgelegen dat (die grond paaie) geen namen hebben. Door de coordinaten in het navigatie systeem in te voeren kom ik er wel.

Vanmorgen het verhaal aan Christina(de interieur verzorgster) verteld hoe ik vroeger uit een boom was gevallen. Toen ik op de terugweg nog op een afstand van mijn moeder was reageerde ze boos omdat mijn bebloede kleding eruit zag alsof ik in het rode zand had gespeeld. Vanmorgen had ik een broek en shirt in de wasmand gedaan dat onder het rode zand van de "shut down" van gisteren was. Vanavond, net als de dagen hiervoor, lag alles gewassen en gestreken op mijn bed.
Christina heeft als oma nu de zorg over de drie zeer jonge kinderen van haar pas aan zwangerschapsvergiftiging overleden dochter.
Zoms vraag je jezelf af waar je eigenlijk over klaagt.

Het is 22.00 uur ik ga slapen en Kevin is nog aan het werk.

Het is nu 2.45 uur slapen lukt niet meer zo goed dus heb ik het verhaaltje nog eens doorgelezen, zelfs iemand uit een stad met de mooiste skyline moet het kunnen volgen. Ik kom zeker weer een keer inburgeren, was erg gezellig.

Mooi bly
Ben

Ik hoor dat het in Nederland ook warm is, bij de kachel.