Over en uit

Met een beetje creativiteit heb ik de maximum van 10 foto's weten op te rekken.

Voor de laatste keer deze trip, het gaat alvast makkelijker op een gewone toetsenbord en een gewone scherm. Waar ik dacht alleen nog het weerzien van onze kinderen, huis en dieren te beschrijven is er toch noodzaak om terug te vallen naar gisteren 17-3-2010 in de vertrekhal te Madrid.

Een rustig plekje vinden was snel geregeld en na een lekkere hap pillen heb ik me met mijn ellebogen op mijn knieën weer in het telefoon typen verdiept. Het verhaaltje vordert lekker en dacht nog een half uurtje dan ga ik lezen. In mijn ooghoek zie ik dat iemand een koffer naast me neer zetten, tot mijn ontzetting had babbelkous mij gevonden. Foto's van haar knappe dochter verhalen over de kat en dat ze van haar man moet kiezen kat of hij, hoe los ik dit netjes op dacht ik.

Maar het werd toch interessant, voor het gemak noem ik haar babbel want haar naam weet ik niet. Babbel is een geboren Suid-Afrikaanse die ergens in de Vrijstaat is geboren en een tijdje in Rooihuiskraal heeft gewoond. Ruim 20 jaar geleden getrouwd met haar huidige Ierse man en wonen sinds 10 jaar in Dublin waar hun 20 jarige dochter nanotechnologie studeert. Nou ja we hebben allemaal wat dus nog niet zo bijster interessant.

Babbel is 10 jaar geleden een soort uitzendbureau begonnen voor arbeidskrachten in de horeca en heeft voor zo'n 5000 klanten (hotels en restaurants) werknemers aangetrokken. Mensen van overal uit Europa Estland, Letland, Litouwen en Polen waren favoriet. De Letten hebben volgens haar het beste arbeidsmoraal en mensen die in Nederland hebben gewerkt de beste opleiding. Alles ging telefonisch en schriftelijk en een goede CV was kritisch voor een eerste selectie. Van de gaten in een cv wil ze het naatje van de kous weten en ze belt nooit met de mensen die als referent zijn opgegeven. Ze kan er best boeiend over vertellen. Zaken gingen zo goed dat heer man die zijn MBA in Suid-Afrika heeft gehaald en bij verschillende grote bedrijven in een senior management functie heeft gewerkt zijn baan heeft opgezegd om samen in hun bedrijf te werken. Over de economie had Babbel ook veel inbreng en praat er toch anders over dan de gemiddelde burger die alleen in zij eigen portemonnee kijkt.

Toen midden 2008 de financiële crisis hard toesloeg is hun bedrijf in een klap om zeep geholpen. Ze verdien geld als water en focus horeca was een soort zeef waar alles zo weer uit liep. Ook de vastgoedmarkt is ingeklapt dus de 2 huizen die ze hebben zijn geen klap meer waard. Ze gaat elk jaar naar haar ouders in S-A maar dit jaar heeft ze moeten huilen om een ticket te krijgen. Van hieraf begon ik respect voor haar verhaal te krijgen, ze had dus verteld dat hun financiële rijkdom eigenlijk weg is gesmolten en dat ze met heel zuinig aan doen het eind van 2010 kunnen halen daarnaast komt haar man ook niet aan het werk.

Het viel me al op dat ze geen negatieve woorden of uitlating gebruikt en toen ze begon te vertellen over het nieuwe bedrijf dat ze in Londen in plaats van het economisch zwakke Dublin gaat starten was ze zo positief energiek dat ik dacht wat heb je meer nodig om er bovenop te komen. De zakelijke instelling bleek ook toen een andere vrouw kwam vragen of ze haar koffer even bij ons kon laten om naar de wc te gaan, nee zei Babbel. Van mij mocht het wel dus terwijl de mevrouw naar de wc liep vroeg ik wat is dat, waarom niet, ik vraag wat ik wil maar ik vertrouw niemand was het antwoord. Even later ging ze kijken hoe laat haar vlucht was en nam haar koffer mee ze keek achterom en zag dat ze haar jas had laten liggen ze lachten en zei “OK I'll trust you with my coat”
Babbel moest weg maar ik had nog een vraag, waarom glimlachten je naar me toen ik bij de gate aankwam? Weet je zei ze, als ik de hele dag met een zuur gezicht moet zitten word ik gek en een beetje vriendelijkheid kan mijzelf en een ander zoveel goed doen dus ik glimlach zoveel als ik kan.

In het vliegtuig van Madrid naar Amsterdam heb ik het boekje dat bij de cd van Lobo zit gelezen. Met de cd in mijn hand ben ik in slaap gevallen. Met een schok werd ik wakker terwijl ik een gooi beweging met de cd maak. De stewardess kwam net in de gangpad aan lopen en keek wat verschrikt. Ik moest van binnen erg lachen want SW en ik hadden het juist over dit soort dingen gehad. Wat je allemaal niet in je slaap doet en hoe dat is als dat in een vliegtuig vol mensen gebeurd.

Karin en Jeroen hebben me opgehaald en het was goed om ze te zien. Ze hadden broodjes en drinken mee alles was geregeld. Onderweg viel ik steeds in slaap, ook terwijl Karin aan het woord was, ik heb volledig vertrouwen in Jeroen's rijstijl. Toen ik donderdagochtend wakker werd scheen de zon volop en het was heerlijk weer. In Jipsinghuizen is altijd genoeg te doen dus ik ben lekker aan het klussen gegaan. Karin was ook vrij en ze (eigenlijk Anno) had de accu van haar motor opgeladen. Toen ik weer keek had ze de accu er in en toen ze een rondje ging rijden kon ik het niet laten om mee te gaan. Ze was niet bij te houden maar ik heb een excuus, mijn koppeling slipt soms een beetje.

Leuk al jullie reacties op mij schrijvers debuut, solo reizen vind ik een boeiende bezigheid en dat dan met jullie delen is de slagroom.
Hoe meer je naar mensen kijk is het net of we meer op elkaar lijken dan dat we van elkaar verschillen. De verschillen zitten in details en dat maken dan weer heel groot.

Ik wens alle lezers alles van het beste toe en we gaan elkaar ontmoeten, als ik naar Suid-Afrika kan kan ik ook naar Hellevoetsluis, Rotterdam, Krimpen aan de Lek, Standdaarbuiten, Oisterwijk, Enschede of waar dan ook.

Rob, fijne trip.

Kevin, BAIE DANKIE jy weet.
Gina, thanks for being you.

Groet
Ben

Ik mis